8/6/09


Ayer viendo una tierna entrevista a Rubens Barrichelo le oí decir que el día más feliz de su vida fue cuando nació su primer hijo, incluyo lloró dijo. ¿Un hombre de 37 años puede llorar? Pues parece que si, él lo hizo y no tuvo pudor al reconocerlo…es un valiente, lástima que luego hiciese una mierda de carrera, pero eso no me toca a mí analizarlo.
Pues con tan tierno inicio del día y con las pocas ganas que uno tiene de estudiar llegó Besso en el momento oportuno preguntándome si me apetecía hacer magdalenas… obviamente dije que si y manos a la obra que me puse. Lo lógico es que él las hiciese y a mi me tocase batir, bueno batí de todos modos, será cabrón… pero como el está lisiado y se siente algo inútil (no puedo fregar, le duele un dedo) fui yo quien pringué. El resultado fue impresionante, hicimos casi tres docenas y no han pasado ni 24 horas y cuando llegue a casa me gustará ver cuantas quedan, ¿3 o 4? Hay que ser optimista, no quedará ni una. En fin que estaban, ya hablo en pasado, buenísimas, quizás me haga pastelero.

Que paséis un apetitoso y buen día.


Pedro R. Belijar

1 comentario:

  1. Home mirant-ho així... segueixes amb el teu discurs carregat de mitges veritats. I un altra cosa, former casi eres: et gites a les 3 de la tarda i et lleves a hora de sopar, ara sols et falta saber fer algo que no vinga escrit en un tros de paper.

    anonimo, qui serà?

    ResponderEliminar